Titel: De stalker in de nacht

Auteur: Robert Bryndza

Taal: Nederlands

Genre: Thriller

Aantal Pagina’s: 384

Verschenen: 2018

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij bv

Over het boek

Midden in een broeierig hete zomernacht wordt inspecteur Erika Foster opgeroepen. Een dokter is thuis in zijn bed -gevonden, gestikt. Zijn polsen zijn vastgemaakt en zijn ogen puilen uit door de doorschijnende plastic zak die strak om zijn hoofd is gebonden. Een paar dagen later wordt een tweede slachtoffer gevonden, in exact dezelfde omstandigheden. Wat linkt de slachtoffers aan elkaar en aan hun moordenaar? Waarom is er zo weinig bekend over hun verleden? Als Erika en haar team de zaak onderzoeken, stuiten ze op een zeer -berekenende dader, die zijn prooi al lang van tevoren stalkt – en dan op het juiste moment toeslaat.

Mijn mening

Ondertussen is dit al het tweede boek uit de Erika Foster boekenreeks en ik moet zeggen dat ik het eerste boek zeer geslaagd vond. Daarom kon ik ook niet wachten om aan dit boek te beginnen, met weer een nieuw verhaal maar met dezelfde hoofdpersonen. Lees hieronder of ik net zo tevreden was over het tweede boek van de Erika Foster boekenreeks, als dat ik over de eerste was!

– Schrijfstijl

Omdat ik al een keer eerder een boek heb gelezen van Robert Bryndza wist ik een beetje beter wat ik kon verwachten. Net zoals in het eerste boek begon het allemaal super interessant en spannend maar viel het na een aantal bladzijdes toch weer stil. Ook hier was dat het geval. Het is namelijk ook wel heel moeilijk om met zoveel spanning en mysterie te beginnen en dit dan ook door het hele boel heen vast te houden. Maar net zoals Het meisje in het ijs, was het tussenstuk gewoonweg wat saai. De zoektocht naar de dader duurde en duurde en ik denk dat dat wel wat korter had gekund, om het op deze manier interessant te houden.

Daarbij vond ik dat er bij De stalker in de nacht niet heel diep op de hoofdpersonen werd ingegaan. Want hoewel ik ondertussen al twee boeken heb gelezen over Erika Foster, weet ik nog steeds vrij weinig over haar. Dat is zonde! Want hoe beter je de hoofdpersonen kent, hoe leuker het is om de boeken te lezen omdat je dan al een beetje kan raden wat die persoon gaat doen en leef je meer mee met hen. Je kunt de manier van denken en de beslissingen die de hoofdpersoon neemt beter begrijpen zodra je een stuk meer over hen weet. Dat zou een boek voor mij nog net weer wat beter maken.

– Het verhaal

Toen ik in dit boek begon vond ik het al vanaf het eerste moment een spannend maar leuk boek. Een ding wat ik dan jammer vond is dat je eigenlijk al bijna meteen weet wie de dader is. Het komt helemaal niet als een verrassing en dat vind zonde. Want die spanning is juist wat een boek een goede thriller maakt. De spanning die wordt opgebouwd, de momenten dat jij denkt te weten wie de dader is maar dat het juist de gene is van wie je het juist het minst had verwacht.

Tegelijkertijd vond ik het wel een goed doordacht en origineel verhaal en heb ik vooral van het begin en het einde genoten. Naarmate het verhaal vorderende kreeg ik zelfs steeds een beetje meer medelijden met de dader! Deze persoon is onrecht aangedaan en je kan niet anders dan een beetje begrip tonen voor wat de dader heeft moeten doorstaan. Zoals ik hiervoor al zei is het wel zo dat het middenstuk aan de saaie kant was omdat er niets speciaals meer gebeurde.

Erika Foster vs Helen Grace

Zoals ik al aangaf was het einde wel weer spectaculair, net als het eerste boek dat ik las uit de Erika Foster boekenreeks. Ik moet zeggen dat deze hele reeks, het hele Erika Foster-gebeuren, erg lijkt op de boekenreeks van M.J. Arlidge over Helen Grace. Beide vrouwen werken bij de politie, zijn niet perfect, verliezen allebei de personen om wie ze het meest geven en de verhalen zijn ook wel vergelijkbaar.

Ik moet zeggen dat als ik een keus zou moeten maken tussen Erika Foster en Helen Grace, ik toch voor Helen Grace zou kiezen. De boeken van M.J. Arlidge zorgen ervoor dat ik geboeid blijf lezen en ik denk niet dat het uitmaakt hoeveel boeken ik over Helen lees, ik zal haar nooit moe zijn. Het grote verschil tussen de twee is dat alles bij Erika Foster iets onduidelijker blijft terwijl je Helen Grace al meteen goed leert kennen. Voor zowel Erika, als de mensen om haar heen, blijven wat mysterieus en dat vind ik jammer.

Ik merk aan mezelf dat ik alle thrillers die ik heb gelezen na de Helen Grace boekenreeks, ga vergelijken. Vind ik het net zo goed als de boeken van M.J. Arlidge? Wat was in die boeken wel goed en in dit boek minder? Ik moet zeggen dat M.J. Arlidge de lat wel heel erg hoog heeft gelegd. En laat dat nou ook nog eens een van de eerste thrillers zijn geweest die ik heb gelezen. Het wordt dus wel erg moeilijk om hier bovenuit te stijgen want ik ben echt fan van die reeks.

Ook al zeg ik tegen mezelf dat ik het niet moet vergelijken, dat doe je stiekem toch vanzelf. Heb je beide reeksen nog niet gelezen? Dan raad ik je aan om eerst deze serie van Robert Bryndza te lezen en daarna pas die van M.J. Arlidge. Want hoewel deze boekenreeks over Erika Foster leuk is, vind ik Helen Grace persoonlijk net wat leuker. Dan heb ik het over zowel de boeken, als de hoofdrolspelers.

Rating

★★★★

Prijs & verkrijgbaarheid

De stalker in de nacht is onder anderen te verkrijgen bij Bol.com als e-book (€7,99), als Luisterboek (€14,99) en als Paperback (€11,00). Klik op het gewenste formaat om naar de juiste pagina te gaan. 

Heb je de recensie van Het meisje in het ijs nog niet gelezen? Klik dan hier om dat alsnog te doen. Ik raad namelijk wel aan om gewoon bij het begin te beginnen, bij deel 1. Al zou je de boeken eventueel wel los kunnen lezen maar dan zijn dingen nog onduidelijker en dus minder leuk.

Bedankt voor het lezen!